Το «γιατί» και το «πώς» οδηγηθήκαμε σήμερα στην οικονομική αλλά και πολιτική χρεωκοπία, αποτελεί το αντικείμενο ευρέων τηλεοπτικών και γραπτών αναλύσεων!..
Εκ μέρους πολιτικών προσώπων, οικονομικών και πολιτικών αναλυτών, δημοσιογράφων και πανεπιστημιακών παραγόντων. Ακόμη και εκ μέρους κάθε πολίτου όταν ερωτάται σχετικώς στον δρόμο, στο καφενείο ή στην εργασία του.
Οι απαντήσεις ποικίλλουν. Ορισμένοι αποδίδουν το δράμα μας στις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας. Επίσης πολλοί στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Αλλοι και στους μεν και στους δε. Ολοι μαζί, πάντως, καταφέρονται εναντίον της ονομαζόμενης «Μεταπολίτευσης» που επί 36 και πλέον έτη κατευθύνει την πορεία του Εθνους. Και για όσους δεν αρέσει πλέον η λέξις και η έννοια «Εθνος» ας πούμε γενικώς και αορίστως του «Τόπου».
Εν πάση περιπτώσει το αξιοπερίεργο είναι ότι ενώ άπαντες έχουν κάτι, λίγο ή πολύ, σε κάθε περίπτωση πάντως αρνητικό, για τα πρόσωπα και τα κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα από το 1974 μέχρι σήμερα, ΟΥΔΕΙΣπλέον καταφέρεται εναντίον της 21ης Απριλίου.
Απεναντίας, σιγοψιθυρίζουν πολλοί: Πού είσαι Παπαδόπουλε! Και πιο συγκεκριμένα στην επταετία 1967 – 1974. Όταν, δηλαδή, την τύχη του Εθνους και ενός εκάστου πολίτου είχαν αναλάβει οι Στρατιωτικοί. Και κυρίως ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω, απέθανε ασθενής, φτωχός και καταφρονημένος στο Λαϊκό Νοσοκομείο.
Το γιατί ο κάθε πολιτικός δεν αναφέρεται στην περίοδο αυτή – την περίφημη «επάρατο» - ας το αντικρύσουμε λοιπόν, ευθέως, χωρίς να κάνει η ματιά μας «κοιλιά». Χωρίς φόβο και πάθος.
Λοιπόν!.. Δεν αναφέρεται ΟΥΔΕΙΣ πολιτικός στα χρόνια εκείνα διότι:
α) η Ελλάς εγνώρισε ανάπτυξι που ΠΟΤΕ δεν είχε φαντασθεί, προηγουμένως ή επομένως ΟΥΔΕΙΣ!…
β) Η ηγεσία του Έθνους κατά την διάρκεια της Επταετίας παρέδωσε την χώρα στην «Μεταπολίτευση» χωρίς να χρωστάει ούτε μια δεκάρα στον κάθε ξένο τοκογλύφο, στον κάθε κερατά Εβραιομασόνο λωποδύτη.
γ) Η Ανεργία ήταν κάτι το άγνωστο στην Ελληνική Κοινωνία.
δ) Η Δικτατορία χάρισε τα δάνεια των εξαθλιωμένων αγροτών μας, τους έφτιαξε δρόμους, (εκεί που μέχρι τότε κολυμπούσαν στην λάσπη) και τους πρόσφερε σχεδόν δωρεάν αγροτικά μηχανήματα,
ε) αγόρασε για την ασφάλεια του Εθνους αεροπλάνα και υποβρύχια ΤΟΙΣ ΜΕΤΡΗΤΟΙΣ,
στ) κατασκεύασε Νοσοκομεία,
ζ) προσέφερε 150.000 σπίτια σε Δημοσίους Υπαλλήλους με δάνεια που είχαν ελάχιστο τόκο και ΚΥΡΙΩΣ χωρίς «μίζες».
Και άλλα πολλά, ενώ πρωτίστως υπήρχε απόλυτη ησυχία σε ό,τι αφορά το φαινόμενο της λαθρομεταναστεύσεως και της εγκληματικότητος που σήμερα οργιάζει. Κοιμόμασταν «με ανοικτές τις πόρτες» στην κυριολεξία.
Αυτή ήταν η πολιτεία της …«επαράτου» Επταετίας. Του Γεωργίου Παπαδόπουλου και των συνεργατών του. Και να σκεφθεί κανείς ότι ήσαν Στρατιωτικοί! Τουτέστιν μεθερμηνευόμενον δεν εγνώριζαν και πολλά – πολλά περί Οικονομίας. Απλά, πολύ απλά ήσαν Πατριώτες και έντιμοι Ελληνες. Και επέτυχαν ΠΛΗΡΩΣ παρά το γεγονός ότι στην Ελλάδα, τότε, είχαν επιβάλλει «εμπάργκο» πλείστες όσες χώρες, καθώς τα πολιτικά «μας» αρχοντόπουλα εφρόντιζαν για την δυσφήμιση της Πατρίδας τους δεόντως και αρκούντως.
Αυτά ήταν, τότε, τα έργα και ημέρες της «Χούντας» που παρέδωσε στους κυρίους της «Μεταπολίτευσης» ένα κράτος υγιές που δούλευε σαν ρολόι!… Για να το μεταβάλλουν, στην συνέχεια, αυτοί οι κύριοι στο καταχρεωμένο, ανυπόληπτο τερατούργημα που βλέπουμε, με οργή και θλίψη, όλοι σήμερα.
Αραγε έχει το κουράγιο κάποιος από τους αναρρίθμητους αναλυτάδες να τα πει αυτά σήμερα στον Ελληνικό Λαό; Ασφαλώς όχι!…
Πλην όμως, όλο και περισσότεροι πολίτες σιγοψιθυρίζουν: Πού είσαι Παπαδόπουλε! Αλλά ο Παπαδόπουλος… μας τελείωσε. Και δύσκολα, πολύ δύσκολα, θα βρεθεί άλλος Παπαδόπουλος.
Σωτήρης Ζαφειρακόπουλος
Εκ μέρους πολιτικών προσώπων, οικονομικών και πολιτικών αναλυτών, δημοσιογράφων και πανεπιστημιακών παραγόντων. Ακόμη και εκ μέρους κάθε πολίτου όταν ερωτάται σχετικώς στον δρόμο, στο καφενείο ή στην εργασία του.
Οι απαντήσεις ποικίλλουν. Ορισμένοι αποδίδουν το δράμα μας στις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας. Επίσης πολλοί στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Αλλοι και στους μεν και στους δε. Ολοι μαζί, πάντως, καταφέρονται εναντίον της ονομαζόμενης «Μεταπολίτευσης» που επί 36 και πλέον έτη κατευθύνει την πορεία του Εθνους. Και για όσους δεν αρέσει πλέον η λέξις και η έννοια «Εθνος» ας πούμε γενικώς και αορίστως του «Τόπου».
Εν πάση περιπτώσει το αξιοπερίεργο είναι ότι ενώ άπαντες έχουν κάτι, λίγο ή πολύ, σε κάθε περίπτωση πάντως αρνητικό, για τα πρόσωπα και τα κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα από το 1974 μέχρι σήμερα, ΟΥΔΕΙΣπλέον καταφέρεται εναντίον της 21ης Απριλίου.
Απεναντίας, σιγοψιθυρίζουν πολλοί: Πού είσαι Παπαδόπουλε! Και πιο συγκεκριμένα στην επταετία 1967 – 1974. Όταν, δηλαδή, την τύχη του Εθνους και ενός εκάστου πολίτου είχαν αναλάβει οι Στρατιωτικοί. Και κυρίως ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω, απέθανε ασθενής, φτωχός και καταφρονημένος στο Λαϊκό Νοσοκομείο.
Το γιατί ο κάθε πολιτικός δεν αναφέρεται στην περίοδο αυτή – την περίφημη «επάρατο» - ας το αντικρύσουμε λοιπόν, ευθέως, χωρίς να κάνει η ματιά μας «κοιλιά». Χωρίς φόβο και πάθος.
Λοιπόν!.. Δεν αναφέρεται ΟΥΔΕΙΣ πολιτικός στα χρόνια εκείνα διότι:
α) η Ελλάς εγνώρισε ανάπτυξι που ΠΟΤΕ δεν είχε φαντασθεί, προηγουμένως ή επομένως ΟΥΔΕΙΣ!…
β) Η ηγεσία του Έθνους κατά την διάρκεια της Επταετίας παρέδωσε την χώρα στην «Μεταπολίτευση» χωρίς να χρωστάει ούτε μια δεκάρα στον κάθε ξένο τοκογλύφο, στον κάθε κερατά Εβραιομασόνο λωποδύτη.
γ) Η Ανεργία ήταν κάτι το άγνωστο στην Ελληνική Κοινωνία.
δ) Η Δικτατορία χάρισε τα δάνεια των εξαθλιωμένων αγροτών μας, τους έφτιαξε δρόμους, (εκεί που μέχρι τότε κολυμπούσαν στην λάσπη) και τους πρόσφερε σχεδόν δωρεάν αγροτικά μηχανήματα,
ε) αγόρασε για την ασφάλεια του Εθνους αεροπλάνα και υποβρύχια ΤΟΙΣ ΜΕΤΡΗΤΟΙΣ,
στ) κατασκεύασε Νοσοκομεία,
ζ) προσέφερε 150.000 σπίτια σε Δημοσίους Υπαλλήλους με δάνεια που είχαν ελάχιστο τόκο και ΚΥΡΙΩΣ χωρίς «μίζες».
Και άλλα πολλά, ενώ πρωτίστως υπήρχε απόλυτη ησυχία σε ό,τι αφορά το φαινόμενο της λαθρομεταναστεύσεως και της εγκληματικότητος που σήμερα οργιάζει. Κοιμόμασταν «με ανοικτές τις πόρτες» στην κυριολεξία.
Αυτή ήταν η πολιτεία της …«επαράτου» Επταετίας. Του Γεωργίου Παπαδόπουλου και των συνεργατών του. Και να σκεφθεί κανείς ότι ήσαν Στρατιωτικοί! Τουτέστιν μεθερμηνευόμενον δεν εγνώριζαν και πολλά – πολλά περί Οικονομίας. Απλά, πολύ απλά ήσαν Πατριώτες και έντιμοι Ελληνες. Και επέτυχαν ΠΛΗΡΩΣ παρά το γεγονός ότι στην Ελλάδα, τότε, είχαν επιβάλλει «εμπάργκο» πλείστες όσες χώρες, καθώς τα πολιτικά «μας» αρχοντόπουλα εφρόντιζαν για την δυσφήμιση της Πατρίδας τους δεόντως και αρκούντως.
Αυτά ήταν, τότε, τα έργα και ημέρες της «Χούντας» που παρέδωσε στους κυρίους της «Μεταπολίτευσης» ένα κράτος υγιές που δούλευε σαν ρολόι!… Για να το μεταβάλλουν, στην συνέχεια, αυτοί οι κύριοι στο καταχρεωμένο, ανυπόληπτο τερατούργημα που βλέπουμε, με οργή και θλίψη, όλοι σήμερα.
Αραγε έχει το κουράγιο κάποιος από τους αναρρίθμητους αναλυτάδες να τα πει αυτά σήμερα στον Ελληνικό Λαό; Ασφαλώς όχι!…
Πλην όμως, όλο και περισσότεροι πολίτες σιγοψιθυρίζουν: Πού είσαι Παπαδόπουλε! Αλλά ο Παπαδόπουλος… μας τελείωσε. Και δύσκολα, πολύ δύσκολα, θα βρεθεί άλλος Παπαδόπουλος.
Σωτήρης Ζαφειρακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου