Τι διδάσκει ανάλογη ξένη εμπειρία σύμφωνα με έκθεση του ΔΝΤ
Ενδεχόμενη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους δεν θα είναι η πρώτη ούτε η τελευταία σε όλο τον κόσμο. Μόνο στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική έχουν πραγματοποιηθεί τουλάχιστον 25 αναδιαρθρώσεις τα τελευταία 35 χρόνια.
Ομως, στην περίπτωση της χώρας μας η κατάσταση περιπλέκεται, καθώς ως μέλος της Ευρωζώνης δεν μπορεί να υποτιμήσει ούτε να τυπώσει «νόμισμα» προκειμένου να χρηματοδοτήσει τις «τρύπες» που θα προκαλέσει η αναδιάρθρωση.
Επιπλέον, ως ανεπτυγμένη οικονομία η Ελλάδα είχε προσελκύσει το ενδιαφέρον ξένων επενδυτών που είχαν αγοράσει ομόλογα και ασφάλιστρα κινδύνου έναντι χρεοκοπίας (CDS). Τα τελευταία είναι πιστωτικά παράγωγα, τα οποία εξασφαλίζουν τον κάτοχο του ομολόγου από το ενδεχόμενο πτώχευσης του κράτους που εξέδωσε το ομόλογο.
Ετσι, αν γίνει αναδιάρθρωση με τρόπο που μπορεί να θεωρηθεί χρεοκοπία, τότε πέραν της ζημίας στα ομόλογα, θα «σκάσουν» CDS δισ. ευρώ. Δηλαδή θα πρέπει αυτοί που πούλησαν τα CDS να «αποζημιώσουν» τους ομολογιούχους. Καθώς τα CDS αποτελούν πλέον επενδυτικά προϊόντα, τα οποία αγοράζονται και πωλούνται ανεξάρτητα αν ο επενδυτής έχει ομόλογα ή όχι, η εξάπλωση των ζημιών και οι αλυσιδωτές επιπτώσεις μπορεί να είναι τεράστιες. Γι' αυτό ορισμένοι αναλυτές φοβούνται ότι «μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους μπορεί να υποκινήσει μια κρίση στην Ισπανία».
Κάθε αναδιάρθρωση χρέους είναι μοναδική, όπως προκύπτει από μελέτη του ΔΝΤ η οποία αναλύει τον τρόπο με τον οποίο αναδιαρθρώθηκε το δημόσιο χρέος σε Ουκρανία, Πακιστάν, Αργεντινή, Μολδαβία, Ουγγαρία, Δομινικανή Δημοκρατία, Εκουαδόρ και Ρωσία. Στην περίπτωση της Αργεντινής η χώρα έμεινε εκτός αγορών σχεδόν μία δεκαετία, ενώ δέχθηκε μεγάλο πλήγμα το τραπεζικό σύστημα. Στην Oυκρανία το κόστος δανεισμού σχεδόν διπλασιάστηκε και η αποκλιμάκωση των spread παρατηρήθηκε 3 χρόνια μετά το «κούρεμα» του χρέους της.
Πάντως, σε όλες τις περιπώσεις η αναδιάρθρωση οδήγησε σε ύφεση, αύξηση της ανεργίας και σκληρή λιτότητα για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Ενδεχόμενη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους δεν θα είναι η πρώτη ούτε η τελευταία σε όλο τον κόσμο. Μόνο στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική έχουν πραγματοποιηθεί τουλάχιστον 25 αναδιαρθρώσεις τα τελευταία 35 χρόνια.
Ομως, στην περίπτωση της χώρας μας η κατάσταση περιπλέκεται, καθώς ως μέλος της Ευρωζώνης δεν μπορεί να υποτιμήσει ούτε να τυπώσει «νόμισμα» προκειμένου να χρηματοδοτήσει τις «τρύπες» που θα προκαλέσει η αναδιάρθρωση.
Επιπλέον, ως ανεπτυγμένη οικονομία η Ελλάδα είχε προσελκύσει το ενδιαφέρον ξένων επενδυτών που είχαν αγοράσει ομόλογα και ασφάλιστρα κινδύνου έναντι χρεοκοπίας (CDS). Τα τελευταία είναι πιστωτικά παράγωγα, τα οποία εξασφαλίζουν τον κάτοχο του ομολόγου από το ενδεχόμενο πτώχευσης του κράτους που εξέδωσε το ομόλογο.
Ετσι, αν γίνει αναδιάρθρωση με τρόπο που μπορεί να θεωρηθεί χρεοκοπία, τότε πέραν της ζημίας στα ομόλογα, θα «σκάσουν» CDS δισ. ευρώ. Δηλαδή θα πρέπει αυτοί που πούλησαν τα CDS να «αποζημιώσουν» τους ομολογιούχους. Καθώς τα CDS αποτελούν πλέον επενδυτικά προϊόντα, τα οποία αγοράζονται και πωλούνται ανεξάρτητα αν ο επενδυτής έχει ομόλογα ή όχι, η εξάπλωση των ζημιών και οι αλυσιδωτές επιπτώσεις μπορεί να είναι τεράστιες. Γι' αυτό ορισμένοι αναλυτές φοβούνται ότι «μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους μπορεί να υποκινήσει μια κρίση στην Ισπανία».
Κάθε αναδιάρθρωση χρέους είναι μοναδική, όπως προκύπτει από μελέτη του ΔΝΤ η οποία αναλύει τον τρόπο με τον οποίο αναδιαρθρώθηκε το δημόσιο χρέος σε Ουκρανία, Πακιστάν, Αργεντινή, Μολδαβία, Ουγγαρία, Δομινικανή Δημοκρατία, Εκουαδόρ και Ρωσία. Στην περίπτωση της Αργεντινής η χώρα έμεινε εκτός αγορών σχεδόν μία δεκαετία, ενώ δέχθηκε μεγάλο πλήγμα το τραπεζικό σύστημα. Στην Oυκρανία το κόστος δανεισμού σχεδόν διπλασιάστηκε και η αποκλιμάκωση των spread παρατηρήθηκε 3 χρόνια μετά το «κούρεμα» του χρέους της.
Πάντως, σε όλες τις περιπώσεις η αναδιάρθρωση οδήγησε σε ύφεση, αύξηση της ανεργίας και σκληρή λιτότητα για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου