Όπως είπαμε παραπάνω, η μεν κουταμάρα οφείλεται σε φυσικά αίτια,η δε πονηρία είναι επίκτητη.Ο πολιτικός,λοιπόν,που αν και πάσχει από την πρώτη έχει καλλιεργήσει τη δεύτερη,αξιοποιεί την καλλιέργεια του προς δυο κατευθύνσεις:
α)Να πείσει τους ψηφοφόρους ότι αν εκλεγεί,αυτός ο κουτεντές,θα ανοίξει μια νέα σελίδα,όχι στη δική του ζωή,που αυτό είναι βέβαιο,αλλά στη δική μας.
β)Να πείσει τον αρχηγό πως είναι,αυτός ο κουτεντές,άνθρωπος τόσο έξυπνος(συν ικανός,πιστός,έντιμος κ.τ.λ.),ώστε αποτελεί περίπου όνειδος να τον αφήσει "αναξιοποίητο".
Ο πρώτος στόχος επιτυγχάνεται με σκληρή,συστηματική εργασία,που συνίσταται σε ακατάσχετες,πομπώδεις,απατηλές υποσχέσεις προς τους πάντες για τα πάντα."Αν με βγάλετε,θα σας βγάλω-από τη μιζέρια.Αν με διορίσετε εκπρόσωπο.......
Ο δεύτερος στόχος,ο αρχηγός,είναι δυσκολότερος όχι όμως και ακατόρθωτος........
Εδώ πρώτιστο μέλημα του πονηρόβλακα είναι να πλησιάσει,με κάθε θυσία,το άμεσο περιβάλλον του αρχηγού και να γίνει αρεστός σ' ένα δύο πρόσωπα που το απαρτίζουν.Όταν το πετύχει,ως αρεστός και οικείος,παίρνει το θάρρος.ή το θράσος,να φτάσει στο πολυπόθητο ψητό:"Δε λέτε στον αρχηγό καμιά κουβέντα για μένα;".
Αλλά τέτοιοι μακρόπνοοι και μεγαλόπνοοι στόχοι απαιτούν οργάνωση.Ένας οργανωτικός πονηρόβλακας οφείλει να συντάξει με επιμέλεια έναν κατά το δυνατό πλήρη κατάλογο των ατόμων που προσεγγίζουν τον αρχηγό και τα λένε μαζί του,άσχετα με το πως τον προσεγγίζουν και με το πώς τα λένε.Άσχετα και με την ιδιότητα του καθενός αν είναι υπουργός,συγγενής,γραμματέας ή καθαρίστρια.Τι σχέση έχει η ιδιότητα με την προσέγγιση;"Κανείς δεν είναι μεγάλος άνδρας για τον υπηρέτη του"..................
*Απόσπασμα κεφαλαίου από το βιβλίο του Θ. Καρζή "Η βλακεία ως παράγων του ανθρώπινου βίου"
Εκδόσεις Καστανιώτη
Πηγή: Eyewitness
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου