Το βάφτισμα του πυρός.

Θα ήθελα με αφορμή την πρώτη μου ανάρτηση στην σελίδα της Σπίθας μεσσαρας, (η οποία μπορώ να πω ότι είναι από της λίγες εφημερίδες του διαδικτιου της οποίας η ποιότητα και η παρουσία στο απέραντο και αχανές τούτο «κυβερνοχώρο» αλλά και σε τοπικό / κρητικό/ πανελλαδικό επίπεδο, είναι αξιοζήλευτη και άξιας συγχαρητηρίων), να πω κάποια πράγματα για τη τιμή που μου έγινε να συμμετάσχω και γώ σ’ αυτή τη «γιορτή» της ελεύθερης έκφρασης και άρθρωσης λόγου…

Η προσπάθεια αναβάθμισης της ενημέρωσης, της έγκυρης αλλά και χωρίς κομματικές και ιδεολογικές παρωπίδες είδησης είναι στα συν ετούτης της διαδικτυακής προσπάθειας. Γιατί η «εξαγορασμένη» ενημέρωση περνάει τα νέα, και την παραγωγή του τεράστιου όγκου των ειδήσεων από έλεγχο, από στοχευόμενη λογοκρισία… Και μην ξεχνάμε πως η πληροφορία, ειδικά σε περίοδο τέτοιας σύγχυσης και άγχους, αποπροσανατολισμού και κρίσης οικονομικής μέχρι (και κυρίως) ιδεολογικής, παίζει μεγάλη σημασία, τη μεγαλύτερη ίσως, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής συνειδητοποίησης του πολίτη…

Διαβάζω την σπίθα μεσσαρας από την ημέρα τις δημιουργίας της και ζήτησα - στο βαθμό που η «ματιά» μου και ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα το επιτρέπουν - να βάλω ένα λιθαράκι σε αυτήν την προσπάθεια. θέλω από καρδιάς να ευχαριστήσω τον δημιουργό της Σπίθας και όλοι την παρέα που με πολύ ζήλο γράφουν και συντηρούν αυτόν τον (δεν είναι υπερβολή) αγώνα επαγρύπνησης των συμπολιτών μας. Μεγάλα λόγια μπορεί να πει κάποιος… Αλλά επιμένω πως η κατάσταση του τόπου είναι τέτοια, η απελπισία τόση, οι εσκεμμένες απόπειρες αποπροσανατολισμού τόσο παροιμιώδεις που με κάνουν να αναφέρομαι στη πολυφόρετη και «γραφική» λέξη αγώνας – να ποιο είναι το στοίχημα: να ξαναδώσουμε ή να προσπαθήσουμε να ξαναδώσουμε σ’ αυτές τις κουρασμένες σπουδαίες λέξεις, νόημα, ουσία, ουσιαστικό παλμό…

Εύχομαι στην σπίθα μεσσαρας να ανακτήσει έτσι απλά όπως λέμε εμείς οι απλοί άνθρωποι. χρόνο με τον χρονο όλα αυτά που άλλα «μεγάλα», «σοβαρά» και «υπεύθυνα» μέσα ενημέρωσης έχουν κατακτήσει, έχοντας ένα όνομα που τους ακολουθεί εδώ και δεκάδες χρόνια, και το οποίο δυστυχώς έχει αγοραστεί από δυνάμεις που λίγο πολύ οι περισσότεροι γνωρίζουμε… Θα προσπαθήσουμε λοιπόν όλοι εμείς με το μεράκι του «ερασιτέχνη» και του ανθρώπου που νοιάζεται να μοιραστεί πράγματα με τους συμπολίτες του, να φτιάξουμε το δημοσιογραφικό «όνομα μας» το οποίο άλλοι κατά αυτήν την τίμια και ειλικρινή φιλοσοφία μας δεν θα μπορούσαν να φτιάξουν ούτε καν στο όνειρο τους….

Με τιμή και σεβασμό προς όλους τους αναγνώστες και ιδρυτές τούτης της ηλεκτρονικής εφημερίδας…

Μχαλης Παντελάκης.