«Η πολιτική είναι συμμετοχή, οι εκλογές είναι μια προσφορά του πολίτη στη χώρα του. Τα χρήματα λοιπόν δεν έχουν καμία σχέση με αυτή την προσφορά. Πριν το Διαδίκτυο, όποιος είχε τη δυνατότητα πρόσβασης στην τηλεόραση και τον Τύπο με τα χρήματά του, κέρδιζε. Με το Διαδίκτυο τα χρήματα δεν είναι πλέον απαραίτητα, είναι όμως απαραίτητες οι ιδέες. Το διαδίκτυο είναι υπέρ-δημοκρατικό και αντικαπιταλιστικό» - Μπέπε Γκρίλο…
Τα social media, οι εδώ πολιτικοί αναλυτές, οι παροικούντες την Κοινοβουλευτική Ιερουσαλήμ, κάνουν την ανάγνωση του φαινόμενου με έναν τρόπο. Ο 65χρονος Μπέπε Γκρίλο, ένας «Λένι ο βρομόστομος» αλά Ιταλικά, σε τέσσερα μόλις χρόνια, γυρνώντας όλη την Ιταλία με ένα φορτηγάκι, κατόρθωσε να κάνει την παράταξή του, «Το Κίνημα των 5 αστέρων» δεύτερο μαζικό κόμμα της Ιταλίας, φτάνοντας το 25% των ψηφοφόρων της μεγάλης, πολύχρωμης, όλο αντιθέσεις και ιστορία χώρας.
«Όταν ήμουν νεαρός έκανα μια διαφήμιση, αλλά αργότερα κατάλαβα ορισμένα πράγματα γύρω από τις διαφημίσεις. Μετά από λίγα χρόνια τα έβαλα με τους πολιτικούς, διότι τα πράγματα πηγαίνανε άσχημα, αλλά αργότερα κατάλαβα ορισμένα πράγματα γύρω από την πολιτική, και πιο συγκεκριμένα ότι η πολιτική ελέγχεται από την οικονομία. Μετά από λίγα χρόνια ξεκίνησα μια παράσταση καταστρέφοντας έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, αλλά τώρα καταλαβαίνω ορισμένα πράγματα γύρω από το διαδίκτυο, και πιο συγκεκριμένα ότι το διαδίκτυο αποτελεί τη μοναδική μας σωτηρία», γράφει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του «Tutto il Grillo che conta», όταν έχει γίνει πια γεγονός πως το διαδίκτυο ήταν το επικοινωνιακό όχημά του στην προεκλογική του κούρσα. Άλλωστε στο twitter έκανε και την κρίση του αμέσως μετά τις εκλογές, γράφοντας πως «η εντιμότητα γίνεται και πάλι μόδα».
Το πραγματικό του όνομα είναι Τζουζέπε Πιέρο Γκρίλο και γεννήθηκε στην κωμόπολη Σαβινιόνε, κοντά στη Γένοβα, στις 21 Ιουλίου 1948. Δεν έχει σπουδάσει υποκριτική, ή θεατρολογία και Ιστορία της Τέχνης, αλλά λογιστική. Αυτό δεν τον εμπόδισε να γίνει ο σημαντικότερος κωμικός ηθοποιός του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Ακόμη, τα τελευταία χρόνια άρχισε να διοργανώνει διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες και να τραβά την προσοχή του κοινού, σε όσα δεν αναφέρονταν στα δελτία ειδήσεων των τηλεοπτικών σταθμών της Ιταλίας, μέσα από το μπλογκ του bebbegrillo.it που είναι μεταξύ των 10 πιο διαβασμένων στον κόσμο! Τυχαία, με έναν αυτοσχεδιασμό βρέθηκε στον μαγικό κόσμο της σκηνής, ενώ με πρωτοβουλία του Pippo Baudo o οποίος τον ανακάλυψε και τον προώθησε μεταξύ του 1977 και του 1978, εμφανίζεται στο τηλεοπτικό show Secondo Voi, όπου και διακρίνεται από την αρχή. Το 1979 ακολούθησαν νέες εμφανίσεις στην εκπομπή του Enzo Trapani Luna Park, καθώς επίσης στο Fantastico. Το 1978 διευθύνει μαζί με τις Stefania Casini, Maria Giovanna Elmi και Vittorio Salvetti, το Φεστιβάλ του Sanremo στο οποίο θα συμμετάσχει αργότερα με την ιδιότητα του κωμικού. Η επικοινωνία του με το κοινό είναι πάντα σαρωτική. Τους κάνει να γελάσουν με τα δεινά, τις πίκρες, τις ήττες, την ατυχία τους. Τους κάνει να ψάξουν την πληροφορία και την είδηση, για να γίνει καταγγελτικός ο λόγος του στη σκηνή σχετικά νωρίς. Τραγική στιγμή στη ζωή του, είναι ένα αυτοκινητικό δράμα, με νεκρούς 2 γονείς και το παιδάκι τους. Το 1980 καταδικάζεται σε ένα έτος και 3 μήνες κάθειρξης με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από αμέλεια, αφού θεωρήθηκε υπαίτιος για τον θάνατο των τριών αυτών ανθρώπων. Είναι και αυτή η καταδίκη που τον έκανε να μην βάλει υποψηφιότητα στις εκλογές ο ίδιος, γιατί είχε θέσει όρο οι υποψήφιοι του Κινήματός του να έχουν λευκό ποινικό μητρώο.
Πίσω στη δεκαετία του ’80 όμως, βλέπουμε να συντελείται το αποκορύφωμα της δημοφιλίας του με μια σειρά σόου πολύ επιτυχημένων στην τηλεόραση. Η σάτιρά του πια είναι χειρουργική. Δεν διστάζει να τα βάλει με μεγαλύτερους από το μπόι του αντιπάλους. Και φυσικά πληρώνει το κόστος. Το 1986, κατά τη διάρκεια της σαββατιάτικης εκπομπής του, Fantastico 7, επιτίθεται με βαρύτατους χαρακτηρισμούς και υπαινικτικά αστεία στο Σοσιαλιστικό Κόμμα και στον τότε πρωθυπουργό της Ιταλίας Μπετίνο Κραξι. Υπαινίσσεται διαφθορά, κλοπές, μίζες και κέρδη, κάνοντας ανέκδοτα για το τότε ταξίδι του Κράξι στην Κίνα και την συνάντηση εκεί όλων των σοσιαλιστών ηγετών. Την τόλμη της σάτιράς του, πληρώνει με την απομάκρυνση του από τη δημόσια τηλεόραση. Στην ουσία μετά από χρόνια θα δικαιωθεί, αφού το ιταλικό σοσιαλιστικό κόμμα κατηγορήθηκε για τεράστια σκάνδαλα διαφθοράς, με τον Μπετίνο Κράξι, να πεθαίνει στην Τυνησία, αναγκαστικά αυτοεξόριστος, αφού αν επέστρεφε στην Ιταλία τον περίμενε φυλακή. Τη δεκαετία του 1990 οι εμφανίσεις του Μπέπε Γκρίλο αραιώνουν αισθητά. Το πολιτικό κατεστημένο, προσπαθήσει να τον κρατήσει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, μιας και δεν φοβόταν τίποτα και κανέναν. Όταν τελικά έκανε, το 1993 στην RAI, εκπομπή, 16 εκατομμύρια Ιταλοί, δεν άλλαξαν κανάλι ούτε στις διαφημίσεις, προκειμένου να μη χάσουν την πολιτική του σάτιρα και τον καταγγελτικό του λόγο.
Η μεγάλη γοητεία του στο κοινό, η ανορθόδοξη και απρόβλεπτη προσέγγιση των πολιτικών θεμάτων, οδήγησαν στη δημιουργία του Κινήματος των Πέντε Αστέρων, με το σκεπτικό ότι οι ψηφοφόροι έχουν κουραστεί από τα συνηθισμένα κόμματα. Άσκησε δε τεράστια κριτική στην πολιτική λιτότητας του Μάριο Μόντι. Με απροκάλυπτη πρόθεση να προκαλέσει σοκ στο πολιτικό σύστημα, έκανε εκατομμύρια Ιταλών να τον πιστέψουν και να τον ψηφίσουν. Φυσικά απ' άλλους κατηγορήθηκε ως «ακροαριστερός», από άλλους ως «ακροδεξιός» ανάλογα των δικών τους πεποιθήσεων και απ' όλους μαζί ως «λαικιστής».
Η μεγάλη Γερμανία και οι «ευρωπαϊστές» ψύχραιμοι πολιτικοί καριέρας, ταράχτηκαν πολύ όταν ο Γκρίλο δεσμεύτηκε να κάνει δημοψήφισμα στην Ιταλία για να αποφασίσουν οι Ιταλοί οι ίδιοι, αν θέλουν να αποχωρήσουν από το ευρώ και να παγώσουν προσωρινά οι τόκοι στα κρατικά ομόλογα. Αυτές του οι δεσμεύσεις έκαναν τις αγορές να «τρομάξουν», διότι είναι γνωστό πως αυτές είναι πολύ καθωσπρέπει και μυγιάγγιχτες και μη τους λες τέτοια, κόβονται τα ήπατά τους! Παρόλα αυτά ο Γκρίλο, προεκλογικά, υποσχέθηκε κατώτατο μισθό 1.000 ευρώ, εγγυημένο από το Κράτος, υψηλές συντάξεις και σύνταξη για όλους στα 60. Ουρλιάζει όλο πάθος συνεχώς να εγκαταλείψουν την πολιτική σκηνή όλα τα πολιτικά πρόσωπα που συμμετείχαν στο διακυβέρνηση της χώρας τα προηγούμενα και οδήγησαν την Ιταλία στη σημερινή της φτώχεια. Κάποια στιγμή βρέθηκε στο στόχαστρο και πάλι των αντιπάλων του που του λέγανε πως η ζωή του απάδει με τις πολιτικές του ιαχές. Πως έχει γιοτ, Φεράρι και ζούσε ζωή πολυτελέστατη. Του προσάπτουν ακόμη ότι χρησιμοποίησε ένα νόμο του Μπερλουσκόνι για διαγραφή χρεών και για φορολογική αμνηστία. Τελικά πούλησε όλα τα περιουσιακά του στοιχεία, για να καταλήξει μόνο με το περιβόητο φορτηγάκι που έφτανε απ' άκρη σ' άκρη της Ιταλίας… Να σημειώσουμε δε, πως ξεκίνησε την προεκλογική του εκστρατεία, όχι με πάρτι, ομιλίες, φανφάρες και γιορτές, αλλά κολυμπώντας τα στενά της Μεσσήνης απ' τη μια όχθη στην άλλη!
Ο αντίκτυπος στη δική μας χώρα της θριαμβικής παρουσίας του Γκρίλο στις εκλογές της Ιταλίας, ήταν μάλλον αρνητικό! Βιαστήκαν όλοι να τον χαρακτηρίσουν λαϊκιστή, ενώ το «κωμικός» χρησιμοποιήθηκε υποτιμητικά, λες και οι πολιτικοί πρέπει να είναι καριερίστες μόνο από τη νομική, τα οικονομικά και τους οικογενειακούς θυρεούς, ως κληρονομικό δικαίωμα. Ο δε λαός της Ιταλίας, από πολλούς, λοιδορήθηκε ως παρορμητικός και ασυλλόγιστος. Σαν τις κουτσομπόλες που γίνονται τα αίσχη σπίτι τους και αυτές σχολιάζουν τα ζόρια της γειτόνισσας!
Μπορεί λοιπόν ο Μπέπε Γκρίλο να είναι γέννημα δυσαρέσκειας, ένα πρόσκαιρο φαινόμενο λαοπλάνου που πατά στο σταρ σίστεμ για ίδιον όφελος, ή αυτός που ίδιος ευαγγελίζεται: «η επιθυμία για αλλαγή σελίδας, η θέληση για άμεση συμμετοχή στη δημόσια ζωή, η υπέρβαση της εκπροσώπησης από τα κόμματα με τον ερχομό της άμεσης δημοκρατίας, η αναζήτηση μιας ζωής βασισμένης σε αξίες διαφορετικές από το χρήμα και τη διαρκή ανάπτυξη».
Τέλος στην Ελλάδα πολλοί ζήτησαν αντιστοιχίες μια προσωπικότητας με νέο πολιτικό λόγο και με καταβολές όμοιες με εκείνες του Μπέπε Γκρίλο, για να καταλήξουν στο προφανές: Στον Λάκη Λαζόπουλο! Κάποιοι άλλοι –λιγότεροι- βρήκαν αντιστοιχία στον Αντώνη Κανάκη και στον Γιώργο Κιμούλη.
Ο ίδιος πάντως ο Γκρίλο, σε συνέντευξη του στο «Πρώτο Θέμα» είπε για τους Έλληνες: «Λυπάμαι πολύ που αυτός ο υπέροχος λαός έγινε πειραματόζωο της διεθνούς χρηματοοικονομίας. Δεν καταλαβαίνω γιατί δέχεται τόσες κατηγορίες από τον ευρωπαϊκό Τύπο. Το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό. Είναι και πορτογαλικό, ιρλανδικό, ισπανικό, ιταλικό, ευρωπαϊκό. Η Ελλάδα ήταν η πρώτη που μπήκε στη δίνη των οικονομικών δυνάμεων και θα είναι η πρώτη που θα βγει από αυτή». Αμήν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου