Το πρωτοφανές περιστατικό, που έχει ως πρωταγωνίστριες δύο γυναίκες και ένα αγοράκι το οποίο έχουν υιοθετήσει, έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων αφήνοντας άφωνη την παγκόσμια κοινή γνώμη.
Η υπόθεση εγείρει τεράστια ερωτήματα και έγινε πρώτο θέμα συζήτησης, τόσο μεταξύ επιστημόνων όσο και απλών πολιτών που προσπαθούν να καταλάβουν πώς οι δύο γυναίκες αποφάσισαν να προχωρήσουν στην αλλαγή φύλου του παιδιού σε τόσο μικρή ηλικία. Ξένοι και Ελληνες επιστήμονες θεωρούν πολύ βεβιασμένη αυτή την κίνηση που μπορεί να αποβεί μοιραία για τον ψυχικό κόσμο του παιδιού, αλλά και για το πώς παίρνονται τέτοιες κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον του αγοριού στην προεφηβική του ηλικία. Και αν το συγκεκριμένο περιστατικό προκαλεί μεγάλο προβληματισμό, ωστόσο δεν είναι το μοναδικό.
Κάτι αντίστοιχο συνέβη τις προηγούμενες μέρες στην Καλιφόρνια όταν ο 10χρονος Livvy James «εγκατέλειψε» το σχολείο ως αγόρι και επέστρεψε σε αυτό μετά τις καλοκαιρινές διακοπές ως κοπέλα, με τις ευλογίες των γονιών του. Ολοι πλέον περιμένουν με κομμένη την ανάσα να δουν τις διαστάσεις που μπορεί να πάρει το νέο αυτό φαινόμενο που δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να χτυπήσει και την πόρτα της χώρας.
Η «Espresso» επικοινώνησε με ειδικούς και επιστήμονες και ζήτησε την άποψή τους για το θέμα. Πολλοί από αυτούς μιλούν για λανθασμένη ενέργεια, ενώ τονίζουν ότι αν και το ίδιο το παιδί θέλει να προβεί σε αλλαγή φύλου, θα πρέπει αυτό να γίνει εφόσον για αρκετό καιρό παρακολουθηθεί από γιατρούς και για μεγάλο διάστημα ακολουθήσει αγωγή ψυχοθεραπείας.
Απείλησε να ακρωτηριαστεί
Η απόφαση ενός γκέι ζευγαριού στην πόλη Μπέρκλεϊ των ΗΠΑ να ωθήσει το 11χρονο υιοθε
ετημένο παιδί του στο να προχωρήσει σε αλλαγή φύλου και να γίνει κορίτσι καθώς, όπως ισχυρίζονται οι ομοφυλόφιλες γυναίκες, ο μικρός Thomas αντιμετωπίζει κρίση σεξουαλικής ταυτότητας, έφερε μεγάλες αντιδράσεις. Οι θετοί γονείς του, η Pauline Moreno και η Debra Lobel που παντρεύτηκαν το 1990, υπερασπίστηκαν την απόφαση του Thomas, που τώρα αυτοαποκαλείται Tammy, να αρχίσει θεραπεία για αλλαγή φύλου σε τόσο μικρή ηλικία. Το βασικό επιχείρημα του γκέι ζευγαριού είναι ότι τα παιδιά με διαταραχή ταυτότητας φύλου -ή δυσφορία γένους- που αναγκάζονται να αναβάλουν την αλλαγή φύλου στο μέλλον αντιμετωπίζουν υψηλότερο κίνδυνο αυτοκτονίας.
Παρά τη μεγάλη κατακραυγή της κοινής γνώμης, η Pauline και η Debra είναι κατηγορηματικές ότι δεν έχουν πιέσει τον 11χρονο στη λήψη της απόφασης να γίνει κορίτσι. Οπως ισχυρίζονται, «ένα από τα πρώτα πράγματα που ο Thomas τους είπε όταν έμαθε τη νοηματική γλώσσα, εξαιτίας προβλήματος που είχε στην επικοινωνία στην ηλικία των τριών ετών, ήταν: “Είμαι ένα κορίτσι”».
Η Pauline λέει ότι ο Thomas ήταν ντροπαλός και δυστυχισμένος ως παιδί και σε ηλικία επτά ετών, αφού απείλησε με αυτο-ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων του, οι ψυχίατροι διέγνωσαν διαταραχή ταυτότητας φύλου. Σύμφωνα με τις δύο γκέι γυναίκες, αυτό το καλοκαίρι το 11χρονο αγόρι άρχισε τη λήψη ενδοφλέβιων ορμονών που θα αναβάλουν την ευρεία ανάπτυξη των ώμων, τη βαθιά χροιά της φωνής και την τριχοφυΐα του προσώπου.
Μέχρι σήμερα, η Pauline και η Debra έχουν δεχθεί αμέτρητες επικρίσεις από τους φίλους και τον κοινωνικό τους περίγυρο: «Ολοι ήταν θυμωμένοι μαζί μας. “Πώς μπορείτε να το κάνετε αυτό; Μπορεί να καταστραφεί όλη του η ζωή” μας έλεγαν οι γνωστοί μας» αποκάλυψε η Pauline σε δηλώσεις της σε αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο και ισχυρίστηκε πως μόνος
στόχος της ίδιας και της συντρόφου της είναι να βοηθήσουν το μικρό αγόρι να έχει μια ευτυχισμένη ενήλικη ζωή: «Η όλη ιδέα είναι τώρα να σταματήσουμε να δημιουργούμε ένα τρίτο φύλο που δεν είναι ούτε αγόρι, ούτε κορίτσι, γι' αυτό προχωράμε στην αλλαγή φύλου του παιδιού. Θα μείνει προεφηβικά ως αγόρι, μέχρι να αποφασίσει μόνο του όταν ενηλικιωθεί και να αισθανόμαστε ότι μπορεί να πάρει αυτή την απόφαση για χειρουργική επέμβαση». Οι γονείς του λένε ότι η θεραπεία με αυξητική ορμόνη θα του δώσει χρόνο να καταλάβει αν θέλει την πλήρη μετάβαση προς το γυναικείο φύλο ή να περάσει την εφηβεία ως αγόρι.
«Δημιουργείται στρεβλή εικόνα»
Η υπόθεση του 11χρονου Thomas φέρνει στο φως της επικαιρότητας καυτά ζητήματα που έχουν απασχολήσει την κοινή γνώμη και την επιστημονική κοινότητα πολλές φορές στο παρελθόν, τόσο στο εξωτερικό όσο και στη χώρα μας, για την αλλαγή σεξουαλικής ταυτότητας ενός ανήλικου παιδιού και για τις ομογονεϊκές οικογένειες. Κατηγορηματικός εμφανίζεται μιλώντας στην «Espresso» ο κ. Κώστας Ρωμανός, ψυχολόγος και πρόεδρος της Ελληνικής Σεξολογικής Εταιρίας: «Είναι εντελώς λανθασμένη η πρόθεση των γονιών αυτών να ωθήσουν ένα τόσο μικρό παιδί σε αλλαγή φύλου».
Στο ερώτημα «αν ένα παιδί όταν μεγαλώνει με ομοφυλόφιλους γονείς έχει πιθανότητες να υιοθετήσει αντίστοιχη συμπεριφορά όταν θα μεγαλώσει» ο κ. Ρωμανός είναι σαφής: «Τα πρότυπα που δίνουν οι ομοφυλόφιλες οικογένειες προφανώς και διχάζουν τα παιδιά αφού η σεξουαλική συμπεριφορά των γονέων του ιδίου φύλου αποκλείει το άλλο φύλο. Ετσι δημιουργείται στα παιδιά μια στρεβλή εικόνα, μια παραμόρφωση για το ένα από τα δύο φύλα».
Την ίδια άποψη έχει και η κυρία Ελσα Δημοπούλου, παιδοψυχολόγος που υπερτονίζει το νεαρό της ηλικίας του αγοριού: «Νομίζω ότι το παιδί
είναι πολύ μικρό για να μπει σε αυτή τη διαδικασία και καλό θα ήταν σε τέτοιες καταστάσεις να μη γίνονται βεβιασμένες κινήσεις. Το παιδί χρειάζεται παρακολούθηση από ειδικούς παιδοψυχολόγους για να αποφασίσει μόνο του για τη σεξουαλική του κατεύθυνση, χωρίς κάτι τέτοιο να είναι αποτέλεσμα πίεσης. Δεν πρέπει αυτή η αλλαγή να γίνει υπό το βάρος της δυσφορίας και της διαταραχής του παιδιού, αλλά να είναι μια σίγουρη απόφαση κατόπιν ωρίμου σκέψεως». Αρνητικός στην οποιαδήποτε προσπάθεια επέμβασης ιατρικού τύπου σε τόσο μικρή ηλικία εμφανίζεται μιλώντας στην «Espresso» ο πρόεδρος του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι Γρηγόρης Βαλιανάτος: «Κάθε τέτοια σκέψη επαναπροσδιορισμού της σεξουαλικής ταυτότητας με ιατρικές επεμβάσεις πρέπει να εξεταστεί πολύ σοβαρά, διότι μιλάμε για ένα πολύ μικρό παιδί και για μια διαδικασία που θα το ακολουθήσει σε όλη του τη ζωή. Νομίζω πως τον πρώτο λόγο πρέπει να έχουν οι γιατροί».
«Για κάποια χρόνια πρέπει το παιδί να ακολουθήσει ψυχοθεραπεία»
Οπως υπογραμμίζει στην «Espresso» o καθηγητής Κοινωνιολογίας και Ψυχολογίας Γιώργος Πιπερόπουλος, η διεθνής βιβλιογραφία δεν είναι τόσο πλούσια πάνω σε αυτό το θέμα, ενώ ελάχιστες είναι και οι αξιόπιστες επιστημονικές έρευνες που έχουν γίνει επί του θέματος, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα.
«Σε γενικές γραμμές πάντως μπορώ να πω ότι από τις εργασίες που έχουν γίνει προκύπτει ότι δεν είναι καταστροφικό ψυχολογικά για το παιδί το γεγονός της ομοφυλοφιλικής στάσης των γονέων του» δηλώνει ο κ. Πιπερόπουλος. Οπως λέει στην «Espresso» και ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Σεξουαλικής και Ψυχικής Υγείας Θάνος Ασκητής: «Το πρόβλημα του 11χρονου αγοριού είναι η διαταραχή ταυτότητας φύλου, και αν οι δύο γυναίκες το έχουν υιο
θετήσει με τις προβλεπόμενες διαδικασίες, τότε έχουν κάθε δικαίωμα, νομικά, να έχουν λόγο στο πώς θα γίνει η αλλαγή φύλου. Ομως εδώ πρέπει να σημειώσουμε πως επειδή το αγόρι είναι ανήλικο, παίζει μεγαλύτερο ρόλο η γνώμη των γιατρών που το παρακολουθούν. Για κάποια χρόνια πρέπει το παιδί να ακολουθήσει ψυχοθεραπεία για να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα και μετά να γίνει η θεραπεία για την αλλαγή φύλου».
Την ανάγκη να υπάρχει συνδρομή γιατρών και ειδικών επιστημόνων που θα αποφασίσουν αν ένα παιδί πρέπει να προχωρήσει ή όχι σε αλλαγή φύλου τονίζει, από την πλευρά της, η κυρία Ευαγγελία Βλάμη, μέλος της ΟΛΚΕ (Ομοφυλοφιλική, Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας): «Εχω την άποψη ότι οι δύο γυναίκες έπρεπε να αποταθούν στους γιατρούς και σε ειδικούς συμβούλους για να κρίνουν εκείνοι αν χρειάζεται ένα παιδί σε τόσο νεαρή ηλικία να ξεκινήσει μια διαδικασία αλλαγής φύλου».
Παράλληλα, όπως λέει η κυρία Βλάμη, «οι σεξουαλικές προτιμήσεις των γονέων δεν παίζουν κανένα ρόλο στη σεξουαλική συμπεριφορά του παιδιού. Είναι άλλο πράγμα δύο άνθρωποι να είναι καλοί γονείς και άλλο πράγμα ο προσδιορισμός της σεξουαλικής τους ταυτότητας. Δεν υπάρχει καμία έρευνα που να αποδεικνύει ότι τα παιδιά ομογονεϊκών οικογενειών θα γίνουν ομοφυλόφιλοι. Αυτό, αν λέγεται, είναι λάθος».
Διχασμένοι οι επιστήμονες
Ο ψυχολόγος Κώστας Ρωμανός υποστηρίζει: «Οι ομοφυλόφιλοι γονείς τελούν οι ίδιοι σε σύγχυση σεξουαλικής ταυτότητας, οπότε είναι σχεδόν βέβαιο ότι και τα παιδιά που θα υιοθετήσουν θα έχουν μεγάλες πιθανότητες να εμφανίσουν αυτή τη σύγχυση, γι' αυτό και υπάρχουν τόσο μεγάλες αντιδράσεις στο ενδεχόμενο δημιουργίας συμφώνων συμβίωσης για τέτοια ζευγάρια». Μεγάλη είναι η διάσταση απόψεων που υπάρχει για το θέμα αυτό ακόμη και μέσα στους κόλπους της επιστ
ημονικής κοινότητας. «Αναμφίβολα, όταν δύο γονείς είναι ομοφυλόφιλοι αυτό επηρεάζει ώς ένα σημείο και την προδιάθεση του παιδιού. Ομως η σεξουαλική συμπεριφορά δεν είναι μόνο θέμα οικογενειακού περιβάλλοντος. Είναι και ζήτημα κληρονομικών καταβολών και ζήτημα της νευροχημείας του εγκεφάλου. Αρα κανείς δεν μπορεί να πει ότι αν οι γονείς είναι ομοφυλόφιλοι, τότε και το παιδί θα γίνει ομοφυλόφιλο. Αυτά είναι αυθαίρετα συμπεράσματα» λέει ο κ. Θάνος Ασκητής. Το μόνο σίγουρο, όπως διατείνονται οι επιστήμονες, είναι πως σε τέτοια ζητήματα δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις, ούτε εύκολες λύσεις, ιδιαίτερα σε κοινωνιολογικά περιβάλλοντα όπου μια τέτοια πράξη θεωρείται εχθρική προς το πνεύμα της «νορμάλ οικογένειας», πράγμα που συμβαίνει στην Ελλάδα.
Οπως λέει και ο κ. Πιπερόπουλος, «δεδομένης της κοινωνικοψυχολογικής δομής της ελληνικής κοινωνίας, ένα τέτοιο γεγονός ανήκει στο μέλλον καθώς και οι νομοθέτες θα αντιμετωπίσουν αυστηρό κοινωνικό έλεγχο με τεράστιο πολιτικό κόστος και η Δικαιοσύνη θα βρεθεί μπροστά σε ισχυρές αντιδράσεις, τόσο από την κοινωνία όσο και από την Εκκλησία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου