Τότε έγινε αντιληπτό ότι οι γονείς ήταν φορείς του συγκεκριμένου γονιδίου και όσα παιδιά και να προσπαθούσαν να κάνουν, θα αντιμετώπιζαν το ίδιο πρόβλημα. Επί δεκαοκτώ χρόνια ταξίδεψαν σε όλα τα μέρη της Γης, Αμερική, Ρωσία, Ευρώπη κλπ. Συνάντησαν τους πλέον εξειδικευμένους επιστήμονες σε θέματα γονιδιακά, μπας και βρουν λύση. Έμεναν με την ελπίδα. Μέχρι που υπήρξε μια ακτίνα ελπίδας από κάποιους ολλανδούς επιστήμονες το 2006.
Μόλις μετά από δεκαοκτώ χρόνια αγώνα και αγωνίας το ζευγάρι ανακάλυψε τελικά ότι και οι δύο είναι φορείς ενός γονιδίου που ευθύνεται για το νόσημα με το οποίο γεννήθηκαν και τα δυο τους παιδιά, τη«Συγγενή Αμαύρωση του Λεμπέρ». Ξέροντας πλέον το πρόβλημα και λαμβάνοντας την διαβεβαίωση των γιατρών ότι με εξωσωματική γονιμοποίηση μπορούσε να καταπολεμηθεί, το ζευγάρι πήρε την απόφαση να κάνει άλλο ένα παιδί. «Είχαν την ευκαιρία να κάνουν την προεμφυτευτική γεννητική διάγνωση, να καταφύγουν σε εξωσωματική και στο στάδιο του προ-εμβρύου, πριν, δηλαδή, από τη μεταφορά των εμβρύων στη μήτρα να επιλέξουμε τα υγιή έμβρυα. Εκείνα που ήταν απαλλαγμένα από το νόσημα» εξηγεί ο γιατρός τους κ. Πάντος.
Έτσι γεννήθηκε πέρυσι η μικρή Κασσιανή, που χαίρει άκρας υγείας και σε λίγες μέρες κλείνει έναν χρόνο ζωής. Ο ερχομός της γέμισε χαρά και αισιοδοξία τους γονείς της που τόσα χρόνια δεν σταμάτησαν να ψάχνουν και να προσπαθούν. Και αποτελεί απόδειξη ότι ποτέ κανένας δεν πρέπει να εγκαταλείπει τις ελπίδες του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου