Με τη βοήθεια ενός ταπεινού και μέχρι σήμερα συχνά άχρηστου υλικού, της σκουριάς, Ελβετοί επιστήμονες κατάφεραν να αποθηκεύσουν ηλιακή ενέργεια. Πιο συγκεκριμένα, η νέα τεχνολογία επιτρέπει την παραγωγή υδρογόνου από....
νερό, σκουριά και ήλιο. Η φωτοηλεκτροχημική ηλιακή κυψέλη που ανέπτυξε η Ομοσπονδιακή Πολυτεχνική Σχολή της Λωζάννης στην Ελβετία, αποτελείται στην ουσία από ένα φωτοευαισθητοποιηµένο ηλιακό κύτταρο µε χρωστική ουσία και έναν ημιαγωγό οξειδίου-, η οποία μετατρέπει την ηλιακή ενέργεια σε υδρογόνο, το οποίο στη συνέχεια αποθηκεύεται.
Με αυτό τον τρόπο η παραγόμενη ενέργεια μπορεί να χρησιμοποιηθεί οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια της ημέρας ή της νύχτας, χωρίς να χαθεί αν δεν καταναλωθεί άμεσα, όπως συμβαίνει με τα συμβατικά πάνελ.
Η συσκευή, που βρίσκεται ακόμα σε πειραματικό στάδιο, βασίστηκε σε προηγούμενη έρευνα που διεξήχθη τη δεκαετία του ’90, ωστόσο το βασικό της μειονέκτημα ήταν ότι η τεχνολογία που παρουσίαζε είχε υψηλό κόστος.
Αυτό ακριβώς το πρόβλημα προσπάθησαν να λύσουν οι ερευνητές της Πολυτεχνικής Σχολής της Λωζάννης, παρεμβαίνοντας στο σκέλος του ημιαγωγού, ο οποίος ενεργοποιεί την αντίδραση για τον διαχωρισμό του νερού κατά τη διαδικασία παραγωγής υδρογόνου.
Οι ερευνητές βελτίωσαν τις ιδιότητες του ημιαγωγού μέσω της νανοτεχνολογίας και συγκεκριμένα χρησιμοποιώντας οξείδιο του σιδήρου, κοινώς σκουριά.
Το οξείδιο του σιδήρου που χρησιμοποιείται στον ημιαγωγό είναι στην ουσία ένα νανοδομημένο υλικό, εμπλουτισμένο με οξείδιο του πυριτίου και καλυμμένο με ένα λεπτό στρώμα οξειδίων αλουμινίου και κοβαλτίου.
Τα στοιχεία αυτά βελτιώνουν τις ηλεκτροχημικές ιδιότητες του υλικού, χαμηλώνοντας παράλληλα το κόστος και διευκολύνοντας την παραγωγή.
Η αποδοτικότητα της κυψέλης είναι ακόμα χαμηλή και κυμαίνεται μεταξύ 1,4 και 3,6%, ωστόσο οι ερευνητές μελλοντικά ελπίζουν ότι θα καταφέρουν να αυξήσουν την αποδοτικότητα στο 16%.
Επισημαίνεται ότι βασικό πλεονέκτημα της συγκεκριμένης τεχνολογίας είναι το χαμηλό κόστος.
νερό, σκουριά και ήλιο. Η φωτοηλεκτροχημική ηλιακή κυψέλη που ανέπτυξε η Ομοσπονδιακή Πολυτεχνική Σχολή της Λωζάννης στην Ελβετία, αποτελείται στην ουσία από ένα φωτοευαισθητοποιηµένο ηλιακό κύτταρο µε χρωστική ουσία και έναν ημιαγωγό οξειδίου-, η οποία μετατρέπει την ηλιακή ενέργεια σε υδρογόνο, το οποίο στη συνέχεια αποθηκεύεται.
Με αυτό τον τρόπο η παραγόμενη ενέργεια μπορεί να χρησιμοποιηθεί οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια της ημέρας ή της νύχτας, χωρίς να χαθεί αν δεν καταναλωθεί άμεσα, όπως συμβαίνει με τα συμβατικά πάνελ.
Η συσκευή, που βρίσκεται ακόμα σε πειραματικό στάδιο, βασίστηκε σε προηγούμενη έρευνα που διεξήχθη τη δεκαετία του ’90, ωστόσο το βασικό της μειονέκτημα ήταν ότι η τεχνολογία που παρουσίαζε είχε υψηλό κόστος.
Αυτό ακριβώς το πρόβλημα προσπάθησαν να λύσουν οι ερευνητές της Πολυτεχνικής Σχολής της Λωζάννης, παρεμβαίνοντας στο σκέλος του ημιαγωγού, ο οποίος ενεργοποιεί την αντίδραση για τον διαχωρισμό του νερού κατά τη διαδικασία παραγωγής υδρογόνου.
Οι ερευνητές βελτίωσαν τις ιδιότητες του ημιαγωγού μέσω της νανοτεχνολογίας και συγκεκριμένα χρησιμοποιώντας οξείδιο του σιδήρου, κοινώς σκουριά.
Το οξείδιο του σιδήρου που χρησιμοποιείται στον ημιαγωγό είναι στην ουσία ένα νανοδομημένο υλικό, εμπλουτισμένο με οξείδιο του πυριτίου και καλυμμένο με ένα λεπτό στρώμα οξειδίων αλουμινίου και κοβαλτίου.
Τα στοιχεία αυτά βελτιώνουν τις ηλεκτροχημικές ιδιότητες του υλικού, χαμηλώνοντας παράλληλα το κόστος και διευκολύνοντας την παραγωγή.
Η αποδοτικότητα της κυψέλης είναι ακόμα χαμηλή και κυμαίνεται μεταξύ 1,4 και 3,6%, ωστόσο οι ερευνητές μελλοντικά ελπίζουν ότι θα καταφέρουν να αυξήσουν την αποδοτικότητα στο 16%.
Επισημαίνεται ότι βασικό πλεονέκτημα της συγκεκριμένης τεχνολογίας είναι το χαμηλό κόστος.
trelokouneli
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου